Σπεύδε βραδέως: Μια βάρδια στην πόλη σε δύο τροχούς

Αναμφισβήτητα, το να κινείται κανείς με δίκυκλο μέσα στην πόλη είναι πολύ πιο επικίνδυνο από το να συμμετέχει σε αγώνα ταχύτητας σε μία πίστα. Μη σας φανεί περίεργο: υπάρχουν αναβάτες αγώνων που δεν έχουν καν άδεια οδήγησης για το δρόμο!

Ποιοι, όμως, είναι οι λόγοι που θέτουν σε κίνδυνο τη σωματική ακεραιότητα κάθε δικυκλιστή; Η απάντηση κρύβεται στο τρίπτυχο «παραβίαση Κ.Ο.Κ. – κακή ποιότητα ασφάλτου – ελλιπής σήμανση». Για γαρνιτούρα, προσθέστε και μπόλικη δόση από έλλειψη σεβασμού του καθενός από εμάς προς τους ευάλωτους συναδέλφους οδηγούς δικύκλου.

Αν παρακολουθήσει κανείς την πορεία ενός δικυκλιστή μέσα στην πόλη, θα παρατηρήσει ότι σχεδόν ποτέ δεν κινείται σε ευθεία. Αντιμετωπίζει αυτοκίνητα που κινούνται στην ίδια κατεύθυνση με εκείνον, αλλά συχνά παρεκκλίνουν απρόβλεπτα από την πορεία τους. Μπορεί να φαντάζει δελεαστικό, σχεδόν σαν παιχνίδι, να βρίσκεσαι πάνω σε μια «μηχανή του χρόνου» που σε ταξιδεύει όλο και πιο γρήγορα προς τον προορισμό σου. Όμως, ο σοβαρός επαγγελματίας ταχυμεταφορέας με δίκυκλο, παλεύει καθημερινά σε πιεστικούς ρυθμούς, προσπαθώντας όσο είναι εφικτό, να κινείται στα πλαίσια του νόμου.

Φυσικά, υπάρχουν και οι αρνητικές εξαιρέσεις. Δηλαδή, γνωρίζω διανομείς, κυρίως νεαρούς, που διάλεξαν αυτή την εργασία για το «γρήγορα» και δηλώνουν εθισμένοι σε αυτό. Έτσι, το «πάω ανάποδα» και το «παραβιάζω την προτεραιότητά σου» έχουν γίνει, σχεδόν δεδομένα. Δεν αναφέρομαι μόνο σε εργαζόμενους μικρών μαγαζιών· ακόμη και ταχυμεταφορείς μεγάλων εταιρειών έχουν «επικινδύνως ξεθαρέψει». Φυσικά, η ανισόρροπη αυτή κατάσταση ανατροφοδοτείται κι από εμάς τους ίδιους. Εμείς είμαστε εκείνοι που απαιτούμε τα πακέτα μας στην πόρτα ΤΩΡΑ και το σουβλάκι μας ζεστό.

Οι αναφορές μου στους διανομείς, σε αυτό το άρθρο, είναι αφιερωμένες σε όλους εκείνους που, πριν από τριάντα χρόνια, όταν ήμουν δεκαοκτώ, μου έκαναν παρατήρηση κάθε φορά που τους πήγαινα την πίτσα πολύ γρήγορα. Έτσι, καθώς γράφω αυτές τις γραμμές, αναπολώ τα αυστηρά, αλλά γεμάτα αγάπη βλέμματα εκείνων των ανθρώπων, που είχαν την ψυχή πάνω από το στομάχι τους. Θυμάμαι να κοιτάω το ρολόι μου έξω από θυροτηλέφωνα, περιμένοντας λίγο ακόμη, για να προσθέσω ενάμιση λεπτό καθυστέρησης στη διανομή. Άλλες εποχές, άλλοι ρυθμοί και φυσικά, άλλα μπουρμπουάρ.

Μερικές απλές συμβουλές για κάθε διανομέα:

• Δώστε στους δικούς σας να καταλάβουν πόσο σημαντική είναι η ψυχική σας ηρεμία στη συγκεκριμένη δουλειά. Αποφύγετε εντάσεις με την κοπέλα σας, το αγόρι σας, ή τους φίλους σας πριν τη βάρδια. Οι αρνητικές σκέψεις θα ξεσπάσουν στο γκάζι.

• Δείξτε ιδιαίτερη προσοχή τις μέρες που πληρώνονται οι συνταξιούχοι. Πολλοί από αυτούς «ανασταίνονται» ως οδηγοί και κυκλοφορούν μόνο τότε και για άλλες τρεις με τέσσερις μέρες, μέχρι να φάνε τη σύνταξη, σχεδόν πάντα βιαστικοί και απρόσεκτοι.

• Όταν ξεπαρκάρει ένα όχημα, μην επαναπαύεστε ποτέ ότι σας έχει δει. Η «νεκρή γωνία» είναι εκεί και παραμονεύει. Ελάχιστοι κάνουν την κίνηση με τη λοξή ματιά στο ύψος του ώμου για να την εξαλείψουν.

• Μην στέκεστε μπροστά από φορτηγό σε φανάρι. Λόγω του ύψους της καμπίνας, ο οδηγός του δεν σας βλέπει.

• Ελέγχετε συχνά την πίεση των ελαστικών, ειδικά αν κινείστε με σκούτερ.

• Αν ο εργοδότης σάς πιέζει για ταχύτερες παραδόσεις και σας «τάζει λαγούς με πετραχήλια», δείξτε ότι δεν σας αγγίζουν τέτοια κίνητρα. Η ασφάλειά σας δεν είναι διαπραγματεύσιμη.

• Μην κάνετε δοκιμαστικό χωρίς πρόσληψη ή αναγγελία εργασίας. Αν συμβεί ατύχημα, θα βρείτε τον μπελά σας.

• Αν το δίκυκλο δεν είναι δικό σας, βεβαιωθείτε ότι ο κυβισμός και η ισχύς του αντιστοιχούν στο δίπλωμά σας, έχει ασφαλιστήριο συμβόλαιο και Κ.Τ.Ε.Ο. σε ισχύ.

  
  

Καλή βάρδια, φίλε δικυκλιστή! Να θυμάσαι... σπεύδε βραδέως.